Baaigemstraat/Ellevestraat , Gavere
1977, het jaar van de grote fusiebeweging waarbij het aantal Belgische gemeentes van 2359 naar 569 werd gereduceerd.
De fusiebeweging was echter noodzakelijk omdat kleine gemeentes vaak weinig bestuurskracht en te weinig financiële armslag hadden. De fusie lokte groot protest uit, want kleine gemeentes wilden niet opgeslorpt worden in een groter geheel. In 1977 werd het plattelandsdorp Baaigem samen met de gemeentes Asper, Semmerzake, Vurste en Dikkelvenne bij Gavere opgenomen. Baaigem was niet akkoord met deze beslissing, want het dorp wou liever zelfstandig blijven. Het voelde zich ook een buitenbeentje in Groot-Gavere, als enige dorp in de gemeente dat niet aan de Schelde ligt.
De Vriendenkring van Baaigem vond dat men de zelfstandigheid van de fusiegemeenten blijvend moest herinneren en richtte in oktober 1978 de Steen der Verdwenen dorpen op. Dit monument is vrij eenvoudig van opzet, een steen uit de steengroeves van het nabijgelegen Balegem, rechtop geplaatst aan het uiteinde van een speciaal aangelegd perkje. Maar De Steen der Verdwenen Dorpen symboliseert als geen ander de verloren gegane autonomie van de kleine plattelandsgemeentes. Een monument met dergelijke thematiek komt niet frequent voor in Vlaanderen.
